علائم آسم عصبی در بیماران مبتلا به این عارضه تنفسی متفاوت است. کسانی که به بیماری آسم مبتلا هستند، باید شرایط زندگی آرام تر و بی استرس را برای خود فراهم کنند. آسم عصبی یعنی بیماران عصبی در اثر استرس و اضطراب، شرایط تنفسی آنها شدیدتر و بدتر می شود. در بیماران آسم عصبی، کوچک ‌ترین نگرانی یا ناراحتی می‌ تواند خطرآفرین شود. آسم عصبی قابل کنترل است؛ به شرطی که توصیه ‌های پزشک را عمل کنید و هر چه بیشتر برای آرام کردن شرایط زندگی خود تلاش نمایید.

اگر با بیماران آسم عصبی سر و کار داشته باشید، متوجه می شوید که مهمترین علائم آسم عصبی در آنها، نفس کشیدن سریع و احساس خفگی در این افراد است. برای درمان آسم، استفاده از انواع اسپری ها و داروهای مختلف ضرورت دارد. هر دارو باید تحت نظر پزشک مصرف شود. شاید برخی داروهای گیاهی و گیاهان دارویی و عصاره ها بتوانند علائم بیماری آسم را کاهش دهند، اما بهترین راهکار این است که بیماران آسم عصبی آرامش بیشتر داشته باشند و استرس را از خود دور کنند.

بهترین راهکارهای درمان آسم عصبی در سایت فدولا

در نشریه منتشر شده در سال 2006 در جورجیا اعلام شد که ژن هایی در بدن وجود دارند که در ایجاد آسم نقش دارند. این نتیجه که بعد از آزمایش های گوناگون روی دوقلوهای همسان حاصل شده بود، نشان داد نقش ژنتیک نیز در ایجاد این بیماری کمرنگ نبوده و از عوامل اصلی ایجاد آسم در بین بیماران به حساب می ‌آید. همچنین در نتیجه های حاصله به این موضوع نیز اشاره شد که اگر درمان آسم فعلا امکان پذیر نیست، دلیل آن، ژن ها هستند که هنوز به طور کامل شناخته نشده اند. بعد از این نشریه، تحقیق برای کشف این ژن ها در جهت درمان آسم شدت گرفت؛ تا این که در سال 2010 در نشریه ای انگلیسی، نام چند مورد از ژن های موثر در ایجاد آسم ذکر شد.

در حال حاضر بهترین راه برای درمان آسم، استفاده از دارو است. این داروها اثرات مختلفی دارند اما سوال اساسی که بسیار از مردم دارند این است که به کمک این داروها آیا آسم قابل درمان است؟. در پاسخ به این سوال باید گفت آسم یک بیماری خاص است که در آن اختلالات نورولوژیک هم نقش دارند. اختلالات عصبی باعث شده اند تا درمان آسم تا حدی مشکل باشد. اکثر داروها تنها می توانند بخشی از مشکلات عصبی را برطرف یا کاهش دهند که در نتیجه آن علائم تا حدودی کاهش می یابد. بعد از آن که جواب سوال آیا آسم قابل درمان است؟ را یافتیم باید به این موضوع بپردازیم که اگر دارویی را مصرف و با عوارض جانبی آن مواجه شدیم، چه باید بکنیم. ابتدا باید بدانید که عوارض جانبی عمومی که بعد از مصرف داروهای درمان آسم ایجاد می شوند، کدامند.

• ضعف
• گیجی
• خستگی
• تب
• سردرد
• احتقان بینی
• درد شکم
• سوهاضمه
• گاستروآنتریت که بسیاری از مردم می پرسند: آیا آسم قابل درمان است؟ که ما تن به مصرف این داروها بدهیم.
• سرفه
• بثورات جلدی
• درد دندان که ناشی به تحریک اعصاب مشترک است.
• بی قراری
• تحریک پذیری
• مشکلات خواب که فرد را به شدت آزار می دهد.
• استفراغ
• ضربان تند یا نامنظم قلب

تشنج که در موارد اندکی بروز می کند. آمار نشان می دهند گمتر از 1 درصد تشنج ناشی از مصرف داروهای درمان آسم مشاهده شده است.
حالا که تقریبا عوارض جانبی داروهای ضدآسم را می دانید، اگر با آن ها مواجه شدید، بهترین کار این است که چند ساعت صبر کنید. اگر عارضه ایجاد شده برطرف شد شما می توانید از آن دارو برای درمان آسم خود، مجددا استفاده کنید اما اگر عارضه رفته رفته شدیدتر شد حتما باید به پزشک مراجعه کنید. این موضوع را حتما جدی بگیرید؛ چرا که برخی از عارضه ها به شدت خطرناک هستند و می توانند جان فرد را به خطر بیندازند.

• انسداد مجاری هوایی

طی تنفس عادی، عضلاتی که در اطراف مجاری هوایی قرار گرفته ‌اند، به حالت استراحت بوده و هوا آزادانه در مجاری حرکت می‌ کند. اما در افراد مبتلا به آسم آلرژیک، مواد حساسیت زا، سرما، ویروس‌ های تنفسی و کاتالیکهای محیطی می ‌توانند موجب سفت شدن عضلات اطراف مجاری هوایی شده و هوا دیگر نتواند به‌ طور آزادانه در مجاری حرکت کند. شاید این مورد از علائم آسم آلرژیک را در بیماری های دیگر هم ببینیم اما شدت آن مهم بوده و باید در روند درمان آسم و دیگر بیماری ها مورد توجه قرار گیرد.

• التهاب

افراد مبتلا به آسم، دارای مجاری ریسپرتوری قرمز و متورم هستند. این التهاب در آسیب طولانی مدتی که آسم به ریه‌ ها وارد می ‌کند، نقش دارد و درمان آن، کلید مدیریت بیماری و درمان آسم در بلند مدت است. التهاب در اکثر بیماری ها دیده می شود؛ اما قرمزی محیطی شکل از علائم آسم آلرژیک است.

• تحریک ‌پذیری

مجاری هوایی افراد مبتلا به آسم بسیار حساس هستند. این حساسیت بالا باعث می شود تا فرد نسبت به کمترین محرک ها از خود واکنش نشان دهد. تحریک پذیری از نمونه منحصر به فرد علائم آسم آلرژیک است که کمتر در بیماری های دیگر دیده می شود.

خوبی آسم آلرژیک این است که حملات آسم در هر شرایطی فرد را تهدید نمی کنند. برای آن که بهتر بفهمیم آسم الرژیک چیست و آیا بیمار با آن رو به رو است یا با شکل های دیگر آسم، باید یکی از آزمایشات تشخیصی زیر را انجام دهیم:

• تست متاکولین

متاکولین به عنوان یک محرک شناخته می شود که استفاده از آن به صورت تنفسی باعث تنگ شدن خفیف راه های هوایی می شود. اگر بدن شما به این ماده واکنش نشان دهد، احتمال اینکه مبتلا به آسم باشید، وجود دارد. این تست به خوبی نشان می دهد که عملکرد آسم الرژیک چیست و چگونه فرد درگیر شده است.

• تست نیتریک اکساید

این تست، مقدار اکسیدهای نیتروژن را در تنفس شما اندازه گیری می کند. البته این آزمایش تشخیصی خیلی معمول و در دسترس نیست. زمانی که مسیرهای تنفسی شما ملتهب شده باشد، مقدار اکسیدهای نیتروژن در هوای بازدمی شما بالاتر از حد طبیعی می رود. این تست مقدمه ای برای درمان آسم است.

• تصویربرداری پزشکی

تصویر CT-Scan از ریه ها و سینوس ها می تواند نشان دهنده هرگونه اختلال ساختاری یا بیماری باشد که می تواند منجر به ایجاد یا تشدید مشکلات تنفسی شود. در تصویربرداری ها، به خصوص سی تی اسکن به خوبی می بینیم عملکرد آسم آلرژیک چیست و میزان پیشرفت آن چگونه است.

• تست های آلرژی

تست های آلرژی می توانند از طریق تست پوستی یا آزمایش خون انجام گیرد. آزمایشات آلرژی می توانند حساسیت به حیوانات خانگی، گردوخاک، قارچ ها و گرده گل ها را نشان دهند. تشخیص محرک های حساسیت زا برای آسم مهم است و لازم است در این موارد توصیه های ایمونوتراپی آلرژن برای بیمار به کار گرفته شود تا درمان آسم بهتر انجام پذیرد.

• تست ائوزینوفیل

در این تست، میزان ائوزونوفیل های خلط اندازه گیری می شود. ائوزونوفیل ها، سلول های ایمنی هستند که در حساسیت و آلرژی ها فعال می شوند. اگر میزان آن ها در این تست زیاد بود، ما متوجه می شویم که آسم از نوع آلرژیک است. جالب است بدانید دانشمندان ابتدا به کمک این تست توانستند بفهمند آسم آلرژیک چیست و چه تمایزی با سایر آسم ها دارد.

درمان آسم با داروهای کورتیکواستروئید تا حد زیادی امکان پذیر است. از سوی دیگر در حال حاضر موثرترین داروهای درمان آسم همین کورتون ها هستند. متاسفانه کورتون های عوارض خیلی زیادی دارند که اگر در مصرف آن ها دقت لازم به کار گرفته نشود، نه تنها درمان حتمی آسم را برای شما به همراه ندارند، بلکه ممکن است سبب تشدید بیماری در شما شوند. لذا در هنگام استفاده از این دسته دارویی به موارد زیر توجه داشته باشد:

• کورتیکواستروئیدها باعث کاهش مقاومت بدن در برابر عفونت می شوند. همچنین در صورت ابتلا فرد به عفونت می توانند درمان را سخت تر کنند.
• این داروهای ضدالتهاب مانع فعالیت یاخته هایی می شوند که در استخوان سازی و رسوب کلسیم در استخوان ها نقش دارند، از سوی دیگر در جذب کلسیم نیز تداخل ایجاد می کنند که این دو فرآیند موجب پوکی استخوان و یا تشدید آن می شود.
• درمان آسم با این دسته دارویی نیاز به دقت در تجویز و مصرف مطابق با آن دارد.
• مشکلات چشمی مانند کاهش بینایی در اثر ابتلا به آب مروارید و گلوکوم در مصرف طولانی مدت این دسته دارویی مشاهده می شود.
• تغییر رنگ پوست
• تحلیل رفتن عضلات
• تورم بدن و پف کردن صورت
• کورتیکواستروئیدها با دفع پتاسیم و جذب سدیم موجب تورم می شوند. این عارضه باعث بالا رفتن فشار خون خواهد شد.
• در صورت مصرف طولانی مدت از قطع یک باره و ناگهانی این داروها بپرهیزید.

اسپری ‌های تنفسی به آسانی در دست جای گرفته و قابل حمل هستند. انواع گوناگونی از اسپری های برطرف کننده مشکلات تنفسی در دسترس هستند. از آن جایی که آسم به شکل های مختلفی در افراد گوناگون بروز می کند، ممکن است فردی اصلا نیاز به اسپری پیدا نکند اما فردی دیگر دائما ملزم به استفاده از اسپری ها و داروهای ضد آسم دیگر باشد. به طور کلی دو نوع اسپری برای بیماران در بازار موجود است:

• اسپری‌ های پیشگیری کننده

اسپری تنفسی پیشگیری کننده از التهاب مسیرهای های هوایی جلوگیری می ‌کند. این اسپری کمک می‌ کند تا دارو در محل درست دستگاه تنفسی شما قرار گیرد و در جای درست اثر کند. در این اسپری از یکسری داروهای پیشگیری کننده استفاده می شود که عمدتا برونکودیلاتور هستند. داروهای ضد آسم پیشگیری کننده را بسیاری از بیماران که حتی آسم خفیف دارند، استفاده می کنند.

• اسپری‌ های تسکین دهنده

وقتی که دچار حمله آسم می ‌شوید، این اسپری می ‌تواند دارو را به طور مستقیم به ریه و نایژک های شما منتقل کند؛ و به این جهت عضلات اطراف راه‌ های تنفسی شما را به سرعت ریلکس می ‌کند. در این صورت راه‌ های تنفسی راحت ‌تر باز می ‌شوند و تنفس دوباره راحت می شود. اسپری آسم تسکین دهنده انواع مختلفی دارد که نوع و طریقه مصرف آن را پزشک برای شما مشخص می ‌کند.

1. اسپری تنفسی آبی
بیشترین استفاده این نوع از داروهای ضد آسم در زمان حملات آسم است. کاربرد این اسپری عمدتا درمان آسم است.

2. اسپری تنفسی قهوه ‌ای
اسپری تنفسی قهوه ‌ای برای کمک به مدیریت علائم و جلوگیری از حملات استفاده می ‌شود. بر خلاف اسپری تنفسی آبی، این اسپری برای نجات در برابر حملات آسم نیست. این نوع اسپری حاوی استروئید با دوز پایین است.

تا چندی قبل درمان آسم به کمک داروهایی مثل تئوفیلین که گشادکننده نایژک ها بودند، صورت می گرفت. اما از 10 سال پیش تاکنون این روند تغییر کرده و داروهای درمان آسم وارد عرصه جدیدی شده اند. امروزه مبنای اصلی درمان آسم براساس کورتون هاست؛ چرا که مشخص شده التهاب و تورم مخاط راه های هوایی عامل ایجاد آسم بوده و اثر کورتون ها برطرف کردن سریع التهاب ها است. استفاده از کورتون در داروهای درمان آسم با مشکلاتی نیز همراه بوده است. برای مثال چون بیماران نیاز به تجویز طولانی مدت دارو دارند، باید از کورتونی استفاده شود که تا حد امکان حائز اثرات موضعی باشد ولی جذب سیستمیک و عارضه جدی نداشته باشد. مصرف طولانی مدت کورتون ها عوارض به نسبت شدیدتری را نسبت به خود آسم در فرد ایجاد می کنند. همچنین اثر این دسته دارویی تا 6 ماه در داخل بدن باقی می ماند. به همین دلیل داروهای درمان آسم را نمی توان بهترین و ایده آل ترین روش دانست اما به دلیل عدم وجود روش بهتر دیگری برای درمان باید ارتباط بهینه بین درمان آسم و استفاده از کورتون ها برقرار کنیم.

این بیماری از فعل ‌و انفعالات پیچیده بین آرایش ژنتیکی ارثی فرد و تعاملات آن ها با محیط پیرامون نشئت می‌ گیرد. علت بیماری آسم را نمی توان تنها منحصر به محیط دانست؛ چراکه تمام ابعاد زندگی ما ناشی از دو عامل محیط و وراثت هستند. شاید نقش ژن ها و وراثت در ایجاد آسم به اندازه برخی بیماری های دیگر نباشد اما با این حال نمی توان از آن چشم پوشی کرد. تحقیقی که در سال 2012 روی 234 بیمار آسمی انجام شد، نشان داد حدود 84 درصد این افراد سابقه‌ ی خانوادگی بیماری‌ های آلرژیک را داشته اند که این موضوع اثبات کننده نقش وراثت بود. پژوهشگران هنوز اطلاعات کاملی برای ایجاد ارتباط میان علت بیماری آسم و ژنتیک ندارند، اما تحقیقات زیادی برای اثبات این موضوع در حال انجام است.

برای مطالعه جدیدترین روش های درمان آسم به سایت فدولا مراجعه نمایید.